नको वायदा, जमेल तेंव्हा भेटू आपण.
भेटू न शकलो तरी हरकत नाही.
चंद्रमाधविच्या प्रदेशातील आपल्या भेटिंचा मोरपिसारा ठेवलाय मी जपून
दूर गड्या तू खुप योजेने माझ्यापासून, तरी भासतो समीप मजला.
अशाच अमृतभासांसवे कंठीन मी जीवन
कारण आयुष्य तेच आहे नि तसेच राहिल तुझ्या अनुपस्थितीताही.
सून्या घरात बोलू कुणाशी हाच फ़क्त पेच आहे.
तुझ्या भेटीची हमी नसतानाही, मौसमी श्वासांसवे
आपल्या भेटीची हिरवळ ग्रिष्मात्तही मी शोधते आहे…
अशाच अमृतभासांसवे कंठीन मी जीवन
कारण आयुष्य तेच आहे नि तसेच राहिल तुझ्या अनुपस्थितीताही.
सून्या घरात बोलू कुणाशी हाच फ़क्त पेच आहे.
तुझ्या भेटीची हमी नसतानाही, मौसमी श्वासांसवे
आपल्या भेटीची हिरवळ ग्रिष्मात्तही मी शोधते आहे…
Chan aahe,khar sangayach tar tu khup chan lihile aahe nave shabdhi samajale.
ReplyDeletepan ek sangu ka?
survaat chaan zalyavar ekdum tu extreme leval cha viraha paryant ka lihile aahe te jara mala khatkal
arthat to tuza tasa flow asel nakkich pan sagalch ekdum samplyasarakh ka lihayach na mhanje as mala vatat aahe.
ekda tu mhates ki aathvavi aahet ani leagesh asehi mhantes ki kahi pharakch padnar nahi anupsthititahi ani shevati punha shodhat hi aahes .
asa jri asele tari he tuze
kavya aahe tymule te extreme pan asalya harkat nahi.
tu mhnashi jara jastch lihilay pan mala je vatal mhantal sangun takav tula rag yenar nahi ase samajato .bhetlyavar boluch.
once again keep it on.
Thx for the evaluation, Sir.
ReplyDeletemanache kay? When it articulates the melancholy it never thinks is it getting too sadistic or should it add just a tinge..
The lines are trying to depict the yearning for a meeting even on knowing its improbability...I guess, u missed to comprehend the very next line – ‘soonya gharat bolu kunashi hach fakt pech aahe’ hyatun anupasthitichi tivrata kalavinyacha prayatna kelay..
Will try to write something chan-chan (happy lines) sometime soon..:)